Pałac Bielińskich w Otwocku Wielkim

W cyklu “okolice Warszawy” przedstawiamy: pałac w Otwocku Wielkim!

Na południe od Warszawy, na wyspie na jeziorze Rokola pod koniec XVII wieku stanęła letnia rezydencja państwa Kazimierza i Ludwiki Bielińskich. Pałac miał skomplikowaną historię, przechodził z rąk do rąk, popadł w ruinę, został odremontowany, mieścił się tu poprawczak i rezydencja Urzędu Rady Ministrów, a nawet był miejscem internowania Lecha Wałęsy. Kompletne szaleństwo ;)

Dziś możemy podziwiać pałacowe wnętrza, ponieważ pałac jest oddziałem Muzeum Narodowego w Warszawie. Możemy też pospacerować po parku wypatrując wiewiórek (my jedną spotkaliśmy, ale była nieśmiała ;).

Zwiedzanie zaczynamy od sal na parterze, gdzie w ramach wystawy stałej możemy podziwiać instrumenty muzyczne i pamiątki po Ignacym Paderewskim. Stoją dwa fortepiany, są harfy, obój, lira korbowa czy cytra. Zdobienia i tabliczki producentów robią wrażenie.

Wchodzimy na piętro, które zapewne miało kiedyś charakter reprezentacyjny. Witają nas rzeźbione postacie greckich bogów, patrzą na nas z góry, a my od razu jakoś czujemy respekt ;) Cichutko przechodzimy do sali koncertowej, stoi tu fortepian, wiszą ogromne lustra, a nad wejściem wisi niewielki balkonik, za którym jest jakieś tajemnicze pomieszczenie. Niestety, nie wpuszczają!

Dalej oglądamy prawdopodobnie prywatne pokoje właścicieli pałacu. Wśród nich robi wrażenie sala morska z fantastycznymi malowidłami na ścianach oraz zdobionym kominkiem. Dolna część ścian wyłożona jest kwadratowymi, białymi kafelkami z niebieskimi motywami morskimi. Kolejne pomieszczenie – sypialnia – na ścianach ma namalowane rzymskie ruiny. Poza zdobieniami podziwiamy kunsztowne sekretarzyki, szkatułki, zastawę stołową, zegary, medale no i oczywiście meble. Co ciekawe, każdy eksponat jest opisany w broszurze, którą można dostać na parterze przy wejściu. Dzięki temu wiesz, co oglądasz :)

I wiecie co, nam się podobało :D Pałac zadbany, chociaż część sal wyglądała, jakby była jeszcze w trakcie odświeżania. Ale wstęp był darmowy, na pięterku była toaleta, a przed bramą na wyspę – spory parking (także darmowy, info z czerwca 2022 r.). Na parterze działa także kawiarnia, serwująca poza kawą także ciasto i lody. No i można tam pojechać rowerem.

Pałac w Otwocku Wielkim, WWW

Świdermajery w Otwocku

A skoro już jesteśmy w Otwocku Wielkim, to trzeba zajrzeć do Otwocka pooglądać świdermajery i pospacerować nad Świdrem (dawno, dawno temu psyche oblazły tam mrówki, które kompletnie zignorowały Wilczego, chociaż siedział tuż obok. I to właśnie tam, nad Świdrem, Wilczy zaczął się uczyć hiszpańskiego, pomagając psyche w nauce. Ona się nie nauczyła, on tak ;).

Świdermajery to drewniane wille o specyficznej, lekkiej architekturze, charakteryzujące się koronkowymi zdobieniami obowiązkowych balkonów czy werand, spadzistymi dachami czy zaznaczaniem kolejnej kondygnacji poprzez inne ułożenie desek (poziom/pion). Styl stworzył polski rysownik Michał Elwiro Andriolli, znany m.in. z ilustrowania książek czy obrazów o tematyce religijnej. Osiedlił się nad Świdrem, pierwszą willę wybudował dla siebie, a kolejne na wynajem, popularyzując te okolice jako letnisko dla mieszkańców Warszawy. Niestety, dziś z tych pierwszych budynków nic nie zostało. Na szczęście wzdłuż linii otwockiej można jeszcze spotkać architektoniczną kontynuację jego dzieła. I znów niestety, większość willi jest w bardzo kiepskim stanie, więc spieszcie się na spacery po Józefowie, Otwocku czy Aninie. Z ciekawszych można wymienić dom Ireny Sendlerowej, który kiedyś był sanatorium dla chorych na choroby płuc. Jednym z najlepiej zachowanych budynków jest Pensjonat Abrama Gurewicza, gdzie po spacerze warto zajrzeć na kawę i ciacho. A po więcej inspiracji zajrzyjcie na swidermajer.info.

(czerwiec 2022 r.)